Gejsze

Cóż, nie ukrywam, że to mój ulubiony temat, jeśli chodzi o Japonię. Gdy pierwszy raz zobaczyłam te kobiety w kimonach, z wymyślnie ufryzowanymi włosami i pomalowanymi na biało twarzami, byłam pewna, że wszystkie Japonki tak wyglądają. Dopiero dużo później dowiedziałam się, jak wiele pracy i wyrzeczeń jest związanych z zawodem gejszy. Pięknie ukazuje to film Wyznania gejszy. Gejsza nie jest ładniej ubraną prostytutką, jest bardzo kosztowną towarzyszką i artystką. Nie każdy może sobie pozwolić nawet na wypicie z nią herbaty - słyszałam o historii, gdy młody chłopak przez długie miesiące odkładał pieniądze, by spędzić godzinę w herbacianym pawilonie, w towarzystwie gejszy, w której się zakochał.

Świat gejsz jest niedostępny i tajemniczy, one same i ich krewni niechętnie wypowiadają się na temat jego funkcjonowania. Nawet jeśli zgodzą się na wywiad, o niektórych sprawach nie będą mówić - na przykład nie wolno zdradzać, czy gejsza ma stałego opiekuna, czyli mężczyznę, który ją utrzymuje w zamian za towarzystwo.

Gejsze wciąż są w Japonii popularnym zawodem. Nic w tym dziwnego - noszą piękne stroje, drogą biżuterię, są obiektami fascynacji i uwielbienia. Nie mają też obowiązku do końca życia pozostać w tym zawodzie, po odejściu mogą wyjść za mąż i mieć dzieci. Wiele z tego korzysta - i wiele nie chciałoby, aby ich córki zostały gejszami...